تأثیر پربیوتیک اینولین و مانان الیگوساکارید به صورت مجزا و توأم بر عملکرد رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و مقاومت به استرس شوری در بچه ماهی سفید (Rutilus frisii kutum)

نویسندگان
1 دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر، مدیر گروه شیلات و رئیس دانشکده علوم کشاورزی و منابع طبیعی
2 مربی گروه شیلات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر
3 کارشناس ارشد تکثیر و پرورش آبزیان دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر
4 کارشناسی ارشد تکثیر و پرورش آبزیان،دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر، عضو باشگاه پژوهشگران جوان، قائمشهر، ایران
چکیده
تاثیر پربیوتیک اینولین و مانان الیگوساکارید به صورت مجزا و توأمبر عملکرد رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و مقاومت به استرس شوری در بچه ماهی سفید (Rutilus frisii kutum) بررسی شد. آزمایش با استفاده از طرح کاملاً تصادفی شامل سطوح صفر (شاهد)، 5 گرم اینولین در کیلوگرم جیره، 5 گرم مانان الیگوساکارید در کیلوگرم جیره و ترکیب 5/2 گرم مانان الیگوساکارید و 5/2 گرم اینولین در کیلوگرم جیره تجاری (35 درصد پروتئین و 12 درصد چربی) در قالب چهار تیمار با سه تکرار طراحی شد. آزمایش درون مخازن پلاستیکی 40 لیتری انجام گرفت. بچه ماهی سفید (19± 410 میلی گرم) با تراکم 30 عدد در هرمخزن توزیع و به مدت 45 روز به میزان 7 تا 12 درصد وزن بدن تغذیه شدند. بهترین عملکرد رشد و کارایی تغذیه در تیمار 5 گرم مانان الیگوساکارید مشاهده شد (05/0>p). تفاوت معناداری در نرخ بازماندگی بین تیمارها مشاهده نشد (05/0<p). تفاوت معناداری در ترکیب لاشه بین تیمارها مشاهده نشد (05/0<p) ولی بیش ترین میزان پروتئین و چربی لاشه به ترتیب در تیمار 5 گرم در کیلوگرم مانان الیگوساکارید و تیمار شاهد مشاهده گردید. همچنین بیش ترین میزان مقاومت در برابر استرس شوری (15 گرم در لیتر) در تیمار 5 گرم در کیلوگرم مانان الیگوساکارید به دست آمد (05/0p<). در مجموع، سطح 5 گرم در کیلوگرم مانان الیگوساکارید در بهبود رشد، کارایی تغذیه، بازماندگی و مقاومت در برابر استرس شوری در بچه ماهی سفید مؤثر بود.
کلیدواژه‌ها