دوره 13، شماره 2 - ( 1403 )                   جلد 13 شماره 2 صفحات 54-41 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Falamarzi J, Ghasemi Z, Nematollahi M A. Investigating the possibility of cattle wastewater treatment using Spirulina (Arthrospira platensis) microalga. JFST 2024; 13 (2) :41-54
URL: http://jfst.modares.ac.ir/article-6-72487-fa.html
فلامرزی جهانگیر، Ghasemi Zahra، نعمت الهی محمدعلی. بررسی امکان تصفیه پساب گاوداری با استفاده از ریزجلبک اسپیرولینا (Arthrospira platensis). علوم و فنون شیلات. 1403; 13 (2) :41-54

URL: http://jfst.modares.ac.ir/article-6-72487-fa.html


1- دانشگاه هرمزگان
2- دانشگاه هرمزگان ، zghasemi446@yahoo.com
3- دانشگاه تهران
چکیده:   (345 مشاهده)
تصفیه پساب به ­وسیله ریزجلبک و استفاده مجدد از آن در جهت کاهش مصرف آب و حفظ منابع آبی مهم می­باشد. در این مطالعه امکان پرورش ریزجلبک اسپیرولینا (Arthrospira platensis) بر روی پساب گاوداری و امکان تصفیه پساب با استفاده از ریزجلبک بررسی شد. غلظت‌های متفاوت محیط کشت استاندارد (زاروک) پساب به­منظور بررسی رشد جلبک بر روی پساب و تعیین غلظت مناسب پساب- زاروک برای رشد بهینه استفاده شد. تیمار اول (T1) شامل 100 درصد زاروک و بدون پساب، تیمار دوم(T2) شامل 75 درصد زاروک و 25 درصد پساب، تیمار سوم (T3) شامل 50 درصد زاروک و 50 درصد پساب، تیمار چهارم (T4) شامل 25 درصد زاروک و 75 درصد پساب و تیمار پنجم (T5) شامل 100 درصد پساب بدون زاروک بود. تیمارهایی که مقادیر بیشتری زاروک به نسبت پساب داشتند، رشد بهتری نشان دادند و آنها که غلظت پساب بیشتری داشتند غالباً رشد به نسبت کمتری از زیست تودۀ جلبک در طول دورۀ یک ماهه کشت نشان دادند. نتایج نشان­دهنده رشد بالای جلبک بر روی پساب غلیظ بود. تیمار T1 با 34/0 و T2 با 3/0 گرم بر لیتر زیست تودۀ خشک دارای بیشترین میزان زیست توده از ریزجلبک بودند. تیمارهای T 5 و T 3 ، T 4 ، T 2 ، T 1 به ترتیب دارای بیشترین تا کمترین میزان تولید رنگدانه فیکوسیانین بودند. 
متن کامل [PDF 1668 kb]   (187 دریافت)    
 

نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: آبزی پروری
دریافت: 1402/8/27 | انتشار: 1403/4/11

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.