علوم و فنون شیلات

علوم و فنون شیلات

تاثیر سطوح پروتئین و نسبتهای مختلف کربو‏هیدرات به چربی در روند رشد و ترکیب بیوشیمیایی لاشه فیل ماهی جوان پرورشی (Huso huso)

نویسندگان
1 کار شناس تغذیه انستیتو تحقیقات ماهیان خاویاری دکتر دادمان
2 کار شناس پژوهشی انستیتو بین المللی تحقیقات ماهیان خاویاری دکتر دادمان
3 مربی پژوهشی انستیتو بین المللی ماهیان خاویاری دکتر دادمان
4 رئیس بخش تکثیر و پروش انستیتو بین المللی تحقیقات ماهیان خاویاری دکتر دادمان
چکیده
آزمایشی در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی متعادل به روش فاکتور‏یل (4×4) با 4 سطح پروتئین (35، 40، 45 و 50 درصد) هر یک با 4 سطح کربو‏هیدرات به چربی (1/7، 1/4، 1/1 و 0/8) به مدت 108 روز بر رشد و ترکیب شیمیایی لاشه فیل­ماهی جوان (4/33±891/9 گرم) انجام شد. در پایان دوره آزمایش اختلاف معناداری در شاخصهای رشد (متوسط وزن و ضریب رشد ویژه) ماهیان تغذیه شده با جیره­های حاوی 35، 40 و 45 درصد پروتئین مشاهده نشد (0/05<P). در سطوح یکسان پروتئین با کاهش نسبت کربوهیدرات به چربی از 1/7 به 1/1 کارایی رشد (وزن نهایی و ضریب رشد ویژه) و راندمان غذا دارای اختلاف معنادار آماری نبودند (0/05<P). بیشترین پروتئین لاشه در ماهیان‏ تغذیه شده از تیمار‏های حاوی نسبت کربوهیدرات به چربی 0/8 و 1/4 مشاهده شد (0/05>P). همچنین بالاترین چربی لاشه در ماهیان تغذیه شده از نسبت کربوهیدرات به چربی 0/8 مشاهده گردید (0/05>P). مقایسه تیمارهای 1/4 و 1/1 نشان داد ماهیان تغذیه شده از تیمار 1/4 از مقادیر بالاتر NPU (درصد پروتئین خالص جذب شده) نسبت به ماهیان تغذیه شده از تیمار 1/1 برخوردار بودند (0/05>P). براساس نتایج حاصل می­توان اذعان کرد که جیره غذایی حاوی 35% پروتئین، 26% کربوهیدرات و 18% چربی با نسبت کربوهیدرات به چربی 1/4 جهت دستیابی به حداکثر رشد، در تغذیه فیل­ماهی 891 تا 2000 گرم نسبت به سایر تیمارها مطلوب تر می­باشد.
کلیدواژه‌ها