تأثیر ماده شبه استروژنی نونیل فنل بر بیان ژن های ویتلوژنین و زونا پلوسیدا 3.1 در بافت کبد، طحال، آبشش و عضله تاس ماهی ایرانی نوجوان بررسی شد. پس از تزریق داخل صفاقی ماهی با 100 میلی گرم نونیل فنل، 5 میلی گرم 17 بتا استرادیول و2 میلی لیتر ماده حامل روغن بادام زمینی به ازای هر کیلوگرم وزن ماهی (به ترتیب به عنوان تیمار اصلی، کنترل مثبت و کنترل منفی)، RNA بافت های مورد مطالعه استخراج و به cDNA تبدیل، سپس واکنش RT-PCR برای هر بافت به طور جداگانه انجام شد. نتایج نشان داد که ویتلوژنین تنها در بافت کبد بیان شده، اما ژن زوناپلوسیدا 3.1 علاوه بر کبد، در بافت طحال در معرض نونیل فنل و هورمون 17 بتااسترادیول نیز واجد بیان بوده است. این در حالی است که برای ژن ویتلوژنین در بافت های طحال، آبشش و عضله و برای ژن زوناپلوسیدا 3.1 در بافت های آبشش و عضله هیچ گونه بیانی مشاهده نشد. میزان بیان ژن ویتلوژنین در تیمار با هورمون بتااسترادیول درکبد 48/2± 95/9 و در تیمار نونیل فنل در کبد 35/0± 85/2 بود. میزان بیان ژن زوناپلوسیدا 3.1 در کبد برای تیمار با غلظت 5 میلی گرم هورمون بتااسترادیول درکبد 51/2±98/9 و در تیمار نونیل فنل در کبد 35/0±37/3 بود؛ میزان بیان ژن زوناپلوسیدا 3.1 در طحال 021/0± 25/0 بود (0.05<p). بنابراین، با توجه به تأثیر نونیل فنل بر تغییرات معنی دار بیان ژن های مورد مطالعه در بافت های کبد و طحال، می توان از این ژن ها به عنوان نشانگرهای زیستی در ردیابی تأثیرهای مواد شبه استروژنی در تاس ماهی ایرانی دریای خزر استفاده کرد.