اثر متقابل زئولیت جیره (سطوح صفر و 2 درصد) و سطوح مختلف شوری­ (80، 130 و 180 در هزار) در قالب طرح کاملا تصادفی با آزمایش فاکتوریل 3×2 (6 تیمار) بر رشد و بازماندگی، عملکرد تولیدمثل و طول عمر مولدین Artemia franciscana در دو مرحله ناپلیوسی تا بلوغ و سپس از بلوغ تا مرگ بررسی شد. نتایج نشان داد که به غیر از تیمار فاقد زئولیت - شوری 180 در هزار، طول کل بدن آرتمیاهای زئولیت خورده در هفته سوم پرورش اختلاف معناداری با یکدیگر نشان نداد (05/0<P). با این حال آرتمیاهای زئولیت خورده در شوری 80 در هزار دارای طول بدن و طول فورکا بالاتری در مقایسه با سایر تیمارها بودند. ناپلیوس­ها در کلیه تیمارها در مدت 17 تا 23 روز به رسیدگی جنسی رسیدند (05/0<P). بازماندگی از مرحله ناپلیوسی تا بلوغ در گروه­های تغذیه شده با زئولیت در مقایسه با گروه­های فاقد زئولیت بالاتر بوده و بیشترین مقدار به طور معناداری در تیمار حاوی زئولیت - شوری 130 در هزار ثبت شد (05/0P<). طول دوره تولیدمثل و طول عمر ماده­ها با افزایش شوری آب کاهش یافت و این روند متاثر از نوع جیره نبود. میانگین تولید اولاد در گروه­های زئولیت خورده در محدوده 1160-861 اولاد بوده و قابل مقایسه با گروه­های فاقد زئولیت (741-604 اولاد) بود (05/0P<). میزان سیست­زایی ماده­ها بین 35-20 درصد متفاوت بود. بر اساس نتایج، گنجاندن 2 درصد زئولیت در جیره در شوری­های بین 130-80 در هزار برای رشد ناپلیوس­ها تا مرحله بلوغ مناسب­تر می­باشد. همچنین، افزودن زئولیت به غذا با روند افزایشی در شوری آب از 80 به 180 در هزار برای بهبود عملکرد تولیدمثلی مولدین پیشنهاد می‌گردد.