1- دانشکده علوم دریایی، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار
2- دانشکده علوم دریایی، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار ، serajbita@yahoo.com
چکیده: (950 مشاهده)
امروزه رهاسازی مداوم آلاینده های زیستمحیطی به بومسازگانهای آبی، این محیطها را به شدت آسیبپذیر نموده و آنها را به انباری برای این مواد سمی مبدل ساخته است، بنابراین بررسی اثرات این آلایندهها بر آبزیان ضروری میباشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان سمیت نیترات نقره و مشاهده تغییرات رفتاری میگوی وانامی طی مواجهه با آن انجام شد. برای تعیین سمیت از روش استاندارد سازمان همکاری و توسعه اقتصادی استفاده شد. در ابتدا توان زیستی و بقاء میگوی وانامی پس از دو هفته سازگاری با شرایط آزمایشگاه بررسی شد، سپس با انجام آزمایشات مقدماتی، مقادیر واقعی حدکشندگی نیترات نقره بدست آمد. به منظور تعیین غلظت کشندگی میانی، میگوها به مدت 96 ساعت در معرض غلظتهای 025/0، 05/0، 1/0، 2/0، 4/0 و 8/0 میلیگرم در لیتر نیترات نقره قرار گرفتند و تلفات آنها به صورت روزانه هر 24 ساعت ثبت شد و میزان غلظت کشندگی میانی، غلظت بدون اثر بازدارنده، حداقل غلظت موثر و حداکثر غلظت مجاز بر اساس میزان تلفات محاسبه شد. طی آزمایش توان زیستی و بقاء هیچ گونه تلفاتی تا 96 ساعت مشاهده نشد و مقدار بقاء میگوها 100% بود. میزان غلظت کشندگی میانی، غلظت بدون اثر بازدارنده، حداقل غلظت موثر و حداکثر غلظت مجاز به ترتیب برابر با 084/0، 02/0، 025/0 و 0084/0 میلیگرم در لیتر تعیین شد. در غلظتهای مختلف نیترات نقره، میگوها رفتارهایی از قبیل شنای غیر طبیعی، حرکات سریع پاهای شنا، آمدن به سطح آب، پیچیدن بدن به دور خود و در نهایت از دست دادن تعادل نشان دادند.
شمارهی مقاله: 2
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
بهداشت و بیماریهای آبزیان دریافت: 1401/4/26 | انتشار: 1402/2/12
ارسال پیام به نویسنده مسئول