ریزجلبک Dunaliella salina، به دلیل توانایی تولید بتاکاروتن طبیعی، یکی از ارزشمندترین منابع بیولوژیکی در صنایع غذایی و دارویی محسوب می‌شود. تولید این ریزجلبک در مقیاس صنعتی در استخرهای کشت روباز متداول است. مزیت‌ این سیستم‌ها هزینه پایین احداث و عملیات و چالش مهم آن‌ها آسیب‌پذیری بالادر برابر آلودگی‌های بیولوژیکی است. یکی ار مخرب ترین نوع آلودگی در استخرهای روباز کشتD. salina، شکارچیان چراگر هستند. بنابراین، شناسایی و یافتن روش‌های کارآمد برای کنترل چراگرهای مزاحم برای تولید موفق D. salina در استخرهای روباز ضروری است. در این مطالعه، ابتدا، ریزجلبک D. salina در استخر روباز کشت داده شد و پویایی جمعیت آن و چراگرهای مزاحم استخر پرورش روزانه پایش گردید که منجر به شناسایی مژه‌دار Stylonychia histriomuscorum به عنوان چراگر غالب شد. متعاقباً، یک آزمایش کنترل‌شده in vitroجهت ارزیابی روش‌های کنترل این مژه دار مزاحم طراحی گردید و تأثیر سه سطح شوری (130، 150 و 180 g/L)، شش سطح pH (5/6 تا 5/9) و چهار ترکیب شیمیایی (اوره، سولفات آمونیوم، کلرید آمونیوم و نیترات آمونیوم) بررسی شد. نتایج این تحقیق نشان داد که افزایش شوری تأثیر معنی‌داری بر جمعیت مژه‌دار S. histriomuscorum نداشته است. از طرفی، تغییرات pH سبب کاهش رشد جلبک و جمعیت مژه دار شد. در مقابل، افزودن نیترات آمونیوم سبب کاهش معنی‌‌دار جمعیت مژه دار مزاحم بدون اثر منفی بر رشدD. salina شد. بنابراین، استفاده از غلظت g/L 5/0 نیترات آمونیوم یک راهکار مؤثر، برای کنترل آلودگی مژه‌دار S. histriomuscorum در کشت‌های روباز D. salina می باشد.